Objawy i metody leczenia osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego

Najczęstszą przyczyną bólu pleców jest rozwój takiej choroby układu mięśniowo-szkieletowego jak osteochondroza. Jeśli wcześniej tę patologię stwierdzono głównie u osób starszych i rzadziej w średnim wieku, teraz osteochondroza stała się znacznie młodsza, często jest diagnozowana u osób w wieku 20-30 lat.

Według statystyk medycznych najczęściej choroba dotyka kręgosłupa lędźwiowego i lędźwiowego.

Charakterystyka choroby

Osteochondroza to patologia układu mięśniowo-szkieletowego, która dotyka jego najważniejszego komponentu - kręgosłupa. Wynika to z faktu, że zaczynają się rozwijać dystroficzne zmiany w krążkach międzykręgowych.

Choroba dotyka nie tylko tkanki krążków międzykręgowych, w okolicznych tkankach zaczynają zachodzić negatywne zmiany, wpływając na więzadła i mięśnie.

Przyczyną występowania lędźwiowej postaci osteochondrozy jest to, że ta konkretna część kręgosłupa jest narażona na największy fizyczny stres.

W przypadku tej choroby charakterystyczne zmiany zachodzą w jądrze miażdżystym, które jest częścią krążka międzykręgowego. Ten dysk pełni funkcję amortyzacji.

Jeśli zaburzona jest wymiana wody w krążkach międzykręgowych, stają się one cieńsze, a ich kruchość wzrasta.

Osoby w starszych grupach wiekowych są najbardziej podatne na proces patologiczny, ponieważ procesy metaboliczne w tkankach krążków międzykręgowych zaczynają się pogarszać po osiągnięciu określonego wieku.

Pod wpływem negatywnych zmian granice jądra miażdżystego stopniowo się rozszerzają, ma on tendencję do przedostawania się do przestrzeni międzykręgowej. Zwykle kończy się to przemieszczeniem jądra do kanału kręgowego, w wyniku czego zostaje ono ściśnięte i uszczypnięte przez włókna nerwowe i naczynia krwionośne.

Uciśnięte nerwy są przyczyną bólu w osteochondrozie. Może również dojść do pogorszenia funkcjonowania narządów wewnętrznych.

Wraz z postępem patologii siła nacisku na kręgi rośnie. Ciało stara się zrekompensować ubytek, a wzrost tkanki kostnej kręgosłupa jest znacznie przyspieszony. W rezultacie na kręgach tworzą się patologiczne narośla - osteofity. Ostatecznie to dodatkowo zaburza funkcjonalność dotkniętego kręgosłupa.

W przypadku zaawansowanych postaci osteochondrozy u pacjenta może wystąpić paraliż kończyn dolnych. Ze względu na późny dostęp do opieki medycznej osoba może stać się niepełnosprawna.

Przyczyny osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego rozwija się z powodu niewłaściwego rozłożenia obciążenia na kręgosłup. Jeśli łączy się to z innymi negatywnymi czynnikami, postęp osteochondrozy jest przyspieszony, może przybrać cięższe formy.

Chorobę można wywołać przez:

• regularne wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej, podnoszenie ciężkich przedmiotów (osoby wykonujące określone zawody, a także sportowcy zajmujący się podnoszeniem ciężarów są zagrożeni);
• niewystarczająca aktywność fizyczna, która negatywnie wpływa na stan mięśni i prowadzi do pogorszenia ukrwienia, procesów metabolicznych i zmniejszenia ilości składników odżywczych dostających się do tkanek;
• pacjent ma nadwagę, co powoduje, że kręgosłup jest stale narażony na duże obciążenia;
• problemy z postawą i nieprawidłowym chodem;
• obecność wrodzonych deformacji lub innych wad kręgosłupa lub całego szkieletu;
• płaskostopie mogą również powodować rozwój osteochondrozy, ponieważ u pacjentów z deformacją stopy jej łuk nie jest w stanie w pełni absorbować obciążenia podczas ruchu, co prowadzi do zwiększonych obciążeń krążków międzykręgowych;
• urazowe uszkodzenie kręgosłupa;
• uwarunkowane genetycznie zaburzenia tworzenia tkanki kostnej;
• zmiany związane z wiekiem;
• zakażenia tkanki kostnej (gruźlica, zapalenie kości i szpiku);
• procesy zapalne kości i stawów (w tym reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa);
• niedobór witamin i minerałów;
• narażenie na substancje szkodliwe i toksyczne.

Najczęstszą przyczyną patologii są duże obciążenia kręgosłupa u pacjentów z nieprawidłową postawą.

Objawy choroby

Objawy i nasilenie objawów osteochondrozy zależą od stadium choroby.

Istnieją 4 stadia choroby:

1. Pierwszy etap charakteryzuje się pojawieniem się bólu w okolicy lędźwiowej (lumbago), skurczami otaczających tkanek mięśniowych i obrzękiem w dotkniętym obszarze. W tym okresie rozpoczyna się zmiana i przemieszczenie jądra miażdżystego krążków międzykręgowych, co powoduje podrażnienie zakończeń nerwowych.
2. W drugim etapie rozpoczyna się proces niszczenia włóknistych pierścieni krążków międzykręgowych. Kręgi stają się niestabilne, zwiększa się ich ruchliwość, w wyniku czego następuje stałe napięcie sąsiednich mięśni. Ból obserwuje się wzdłuż nerwu kulszowego. Na tym etapie choroby mogą czasami rozpocząć się zakłócenia w pracy narządów wewnętrznych.
3. W trzecim etapie obserwuje się pęknięcie włóknistych pierścieni i uwolnienie zawartości jądra miażdżystego. W rezultacie powstają przepukliny dyskowe. Wszystko to przyczynia się do dalszej deformacji kręgosłupa (można zaobserwować rozwój skoliozy, kifozy czy lordozy). Ostre bóle stają się trwałe, jest to spowodowane zespołem korzeniowym, w którym korzenie nerwowe są uciskane przez fragmenty, które wypadły z włóknistych pierścieni.
4. Czwarty etap charakteryzuje się poważnymi deformacjami kręgosłupa, na kręgach pojawiają się patologiczne narośla. Może nastąpić znaczne złagodzenie bólu, ale nie oznacza to poprawy stanu pacjenta. Wręcz przeciwnie, ruchy człowieka są poważnie ograniczone. Zwykle pacjenci z osteochondrozą w stadium 4 wymagają rejestracji niepełnosprawności.

Jednym z głównych objawów choroby jest ból w okolicy lędźwiowej, który może również rozprzestrzeniać się na kość ogonową i kończyny dolne. Jest podzielony na 3 typy:

1. Lumbago- ataki ostrego bólu, które rozpoczynają się podczas wykonywania gwałtownych ruchów lub podnoszenia ciężkich przedmiotów.
2. Lumbodynia- silny, regularny ból związany z uszkodzeniem chrząstki międzykręgowej i włókien mięśniowych.
3. Lumboishalgia- charakteryzuje się uczuciem bólu, zimna lub ciepła w okolicy lędźwiowej, a także w nogach.

Stan psychiczny osoby może również wywoływać ból.

Oprócz bólu osteochondroza charakteryzuje się:

• uczucie osłabienia dolnej połowy ciała i nóg;
• pogorszenie odruchów ścięgnistych kończyn dolnych;
• mrowienie, które można wyczuć od dolnej części pleców do stopy;
• skrzywienie kręgosłupa;
• z osteochondrozą lędźwiowo-krzyżową, często dochodzi do nieprawidłowego funkcjonowania narządów miednicy (zaburzenia oddawania moczu, nietrzymanie stolca, zaburzenia erekcji);
• problemy skórne (suchość, łuszczenie się, niebieskawe zabarwienie) i zmiany w poceniu mogą również wystąpić w dolnej części pleców i pośladkach.

W przypadku stwierdzenia wymienionych objawów należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, aby szybko rozpocząć leczenie i zapobiec poważnym konsekwencjom.

Leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego

Medycyna

Pacjentowi, u którego zdiagnozowano osteochondrozę, lekarz może przepisać następujące rodzaje terapii (w tym kilka na raz):

• leczenie farmakologiczne;
• zabiegi fizjoterapeutyczne;
• masaż leczniczy i terapia manualna;
• wykonujący operację chirurgiczną.

Przyjrzyjmy się bliżej każdej z tych metod.

Leki są przepisywane w celu złagodzenia bólu, zwalczania stanów zapalnych i poprawy regeneracji chorych tkanek. Pacjentowi można przypisać:

• leki przeciwbólowe (pomagają złagodzić ból);
• leki zwiotczające mięśnie (stosowane w celu rozluźnienia włókien mięśniowych i łagodzenia skurczów);
• chondroprotektory (wspomagają regenerację tkanki chrzęstnej i kostnej oraz chronią je przed negatywnymi wpływami);
• leki przeciwzapalne;
• w przypadku obrzęku przepisywane są leki moczopędne (diuretyki);
• leki poprawiające krążenie krwi;
• kompleksy witaminowo-mineralne.

W przypadku powszechnych postaci osteochondrozy, gdy konwencjonalne leki przeciwbólowe są nieskuteczne, można przepisać blokady. Jakie konkretne leki należy stosować, a także schemat i czas trwania leczenia, określa lekarz, biorąc pod uwagę stadium choroby i nasilenie objawów.

Wskazane jest przepisywanie fizjoterapii wraz z lekami w celu zwiększenia skuteczności leczenia. W przypadku osteochondrozy wskazane są następujące procedury:

• laseroterapia;
• terapia rezonansem magnetycznym;
• fonoforeza;
• terapia falą uderzeniową.

Zabiegi te pomagają złagodzić ból, zmniejszyć stan zapalny i naprawić uszkodzoną tkankę. Zastosowanie wiązki laserowej jest bardzo efektywne, pozwala to uzyskać stabilną remisję.

Przy przepisywaniu fonoforezy stosuje się dodatkowe leki miejscowe (metoda ta umożliwia penetrację leku głęboko pod skórę bezpośrednio do zmiany). Aby zmaksymalizować wzbogacenie tkanek w tlen, lekarz może również przepisać terapię ozonem.

Należy pamiętać, że fizjoterapia jest przeciwwskazana w niektórych patologiach. Nie należy go przepisywać pacjentom z rakiem, tyreotoksykozą, cukrzycą, gruźlicą, chorobami zakaźnymi.

Masaż i terapię manualną można przepisać jednocześnie z lekami i zabiegami fizjoterapeutycznymi, co potęguje efekt terapeutyczny.

Metody te wpływają na przewodzenie impulsów nerwowych i pomagają w normalizacji napięcia mięśniowego.

Interwencja chirurgiczna wskazana jest tylko w późniejszych stadiach choroby, kiedy inne metody leczenia są bezużyteczne. Operacja jest wymagana, jeśli:

• pacjent cierpi na silny ból, którego nie można opanować lekami;
• przepuklina dysku;
• u pacjenta rozpoznaje się ucisk rdzenia kręgowego (prowadzi to do upośledzenia wrażliwości i funkcji motorycznych - od osłabienia do paraliżu);
• odnotowuje się rozwój zespołu końskiego ogona.

W dzisiejszych czasach coraz częściej przeprowadzane są nowoczesne operacje high-tech i mało traumatyczne, co pozwala na znaczne skrócenie okresu rehabilitacji. W przypadku braku powikłań pacjent będzie mógł normalnie poruszać się w ciągu kilku miesięcy po operacji.

Środki ludowe

Tradycyjne zabiegi medycyny pomagają złagodzić ból, zmniejszyć stan zapalny i poprawić mobilność. Oto kilka sposobów leczenia osteochondrozy środkami ludowymi.

1. Surowe ziemniaki należy wziąć, zetrzeć na tarce i wymieszać z naturalnym miodem. Powstałą mieszaninę należy położyć na plecach i zabezpieczyć bandażem na co najmniej 2 godziny. Pomaga również zastosowanie ciepłych gotowanych ziemniaków na dotkniętym obszarze.
2. Zetrzyj czosnek i wymieszaj w równych częściach z imbirem. Następnie dodaj trochę oliwy z oliwek. Powstały lek należy wcierać w plecy na noc, aby poprawić krążenie krwi i zmniejszyć napięcie mięśni.
3. Wymieszaj łyżkę oleju mentolowego z łyżką oleju jodłowego. Mieszankę należy wcierać w plecy.
4. Weź posiekane igły sosnowe lub świerkowe w ilości ½ łyżki stołowej na 200 ml (1 szklankę) wrzącej wody i pozostaw na 30 minut. Pij ½ szklanki 2 razy dziennie.
5. Wymieszaj łyżkę borówki brusznicy i ziół miętowych, zagotuj wrzątkiem (1 szklanka), odcedź i odcedź. Bulion pić stopniowo przez cały dzień.

Ważne jest, aby zrozumieć, że leczenie środkami ludowymi nie może zastąpić wizyty u lekarza. Alternatywne metody tymczasowo łagodzą objawy, ale nie eliminują całkowicie choroby.

Ponadto mogą nie być odpowiednie dla każdego pacjenta, dlatego przed ich użyciem zdecydowanie zaleca się skonsultowanie się ze specjalistą.

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne mają na celu wzmocnienie mięśni dolnej części pleców, pośladków i ud, co pomaga złagodzić ból, zmniejszyć stopień uszczypnięcia nerwów i naczyń krwionośnych oraz przywrócić elastyczność.

Aby ćwiczenia były jak najbardziej efektywne i nie powodowały szkód, należy przestrzegać pewnych wskazówek:

• Ćwiczenia należy wykonywać w ubraniu z naturalnego materiału, który nie ogranicza ruchów;
• odcinek lędźwiowy podczas zajęć wychowania fizycznego nie powinien być hipotermiczny;
• jeśli w celu wykonania ćwiczenia musisz przyjąć pozycję leżącą, lepiej założyć okrągły wałek pod podudzie;
• powinieneś zacząć ćwiczyć nie wcześniej niż godzinę po jedzeniu;
• aby uzyskać trwały pozytywny efekt, konieczne jest regularne wykonywanie ćwiczeń fizjoterapeutycznych;
• ćwiczenia należy wykonywać płynnie, powoli, koncentrując się na pracy mięśni;
• musisz monitorować swój oddech, powinien być równy i głęboki;
• warto prowadzić dziennik zawierający zmiany od dnia rozpoczęcia ćwiczeń.

To, które ćwiczenia należy wykonać, zależy od nasilenia objawów osteochondrozy.

W ostrej osteochondrozy lędźwiowej kręgosłupa nie należy obciążać, należy przylegać do leżenia w łóżku (najlepiej na materacu ortopedycznym), a wychowanie fizyczne można wykonywać leżąc na plecach, powtarzając każdy ruch 8-10 razy. Zalecane są następujące ćwiczenia:

1. Leżąc na plecach, załóż wałek pod łydki i ugnij kolana. Pacjent powinien zgiąć ręce w pięść i rozluźnić, a także powinien zgiąć nogi w kostce. Te ruchy wykonuje się naprzemiennie z każdą ręką i każdą nogą.
2. Musisz naprzemiennie zginać i rozprostowywać nogi, poruszając tylko kolanami. W tym samym czasie plecy nie powinny się poruszać.
3. Obróć po kolei każdą stopę.
4. Wyciągnij ręce i nogi, a następnie zacznij jednocześnie zginać i prostować łokcie obu rąk. Podczas zgięcia musisz wykonać wdech, a podczas wyprostu wydech. Trzymaj ręce dłońmi do góry.

Zalecane ćwiczenia w przypadku podostrej osteochondrozy lędźwiowej:

1. Oprzyj stopy na materacu z ugiętymi kolanami w pozycji leżącej. Podczas wdechu delikatnie unieś kość krzyżową, podczas gdy dolna część odcinka piersiowego kręgosłupa powinna spoczywać na materacu. Po 1-2 sekundach delikatnie opuść dolną połowę pleców.
2. Leżąc na materacu podczas wdechu należy podnieść głowę i napiąć mięśnie brzucha. Po wydechu wróć do pozycji wyjściowej.
3. W pozycji leżącej pociągnij piętę do pośladków ruchem ślizgowym, nie podnosząc jej z materaca. Po kilku sekundach wyprostuj nogę. Ruchy należy powtórzyć dla każdej nogi osobno i dla obu nóg jednocześnie.
4. Z pozycji na czworakach usiądź z pośladkami na piętach, wykonując ruchy ślizgowe rękami na materacu. Następnie zajmij pozycję wyjściową.
5. Stań na czworakach, rozluźnij szyję. Przyciśnij brodę do klatki piersiowej, ugnij plecy w dolnej części pleców jak kot, utrzymuj tę pozycję na kilka sekund. Konieczne jest, aby głowa nie unosiła się, a plecy utrzymywały swoją akceptowaną pozycję.

Pacjenci, którzy osiągnęli remisję, mogą wykonywać dowolne z powyższych ćwiczeń.

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne, jeśli to możliwe, należy wykonywać 3-4 razy dziennie przy każdej postaci osteochondrozy lędźwiowej, ale przed przystąpieniem do ich wykonywania zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem.

Środki zapobiegawcze

Osteochondroza, podobnie jak większości innych dolegliwości, jest znacznie łatwiejsza do uniknięcia niż późniejsza próba pozbycia się jej konsekwencji. Aby zminimalizować prawdopodobieństwo rozwoju choroby, zaleca się:

• , aby zapewnić zdrową i zbilansowaną dietę;
• prowadzić aktywne życie, poruszać się jak najwięcej;
• nie narażaj kręgosłupa na nadmierne obciążenia;
• wykonuj ćwiczenia wzmacniające mięśnie pleców.

Konieczne jest również szybkie leczenie chorób i urazów, które mogą prowadzić do rozwoju osteochondrozy. Jeśli pojawią się choćby drobne objawy, które mogą sygnalizować problemy z kręgosłupem, nie należy zwlekać z wizytą u lekarza.

Wniosek

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest chorobą, którą należy traktować tak poważnie, jak to tylko możliwe, aby uniknąć poważnych konsekwencji. Jeśli będziesz przestrzegać zdrowego stylu życia i przestrzegać zalecanych środków zapobiegawczych, prawdopodobieństwo wystąpienia patologii będzie minimalne.

Jeśli pojawią się objawy choroby, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Terminowa opieka medyczna jest kluczem do stabilnej remisji, która pozwala zatrzymać proces patologiczny, zachować zdolność pacjenta do pracy i do pewnego stopnia przywrócić poprzedni stan układu mięśniowo-szkieletowego.